Faces of the Aegean 

Νοέμβριος 29, 2024 , από IG Team
GRE
ΕΛΛΑΔΑ
ΠΡΟΣΩΠΑ

Λήμνος, Σεπτέμβριος 2019. Τα αδέλφια Κωνσταντίνος και Πέτρος Σοφικίτης ξεκινούν μία προσωπική  Οδύσσεια. Θα την ονομάσουν «Μαραμπού» και για χάρη της θα ταξιδέψουν σε όλα τα νησιά του Αιγαίου, από τις Κυκλάδες στις Σποράδες κι από εκεί στα Δωδεκάνησα.

Στόχος τους να ανακαλύψουν ανθρώπους η ιστορία των οποίων δεν έχει ακόμη ειπωθεί, παρά αναμένει κάποιον να την ακούσει, να την αποτυπώσει και να τη μοιραστεί με ολόκληρο τον κόσμο.

Η έρευνά τους γίνεται επιτόπια, σε καφενεία, πλατείες και αγορές. Μέσα από κουβέντες της στιγμής ή ατέλειωτες συζητήσεις, καταλήγουν στην αναζήτηση ενός συγκεκριμένου προσώπου, το οποίο συχνά ζει αλλού και είναι γνωστό μόνο με το παρατσούκλι του.

Έτσι έγινε όταν έφυγαν από την Πάτμο για τους Αρκιούς, ψάχνοντας τον φημισμένο «Αλ Καπόνε» του ακριτικού νησιού. Άλλοτε πάλι η περιπλάνησή τους μοιάζει με πραγματικό ξενιτεμό, σε μέρη που δεν φτάνει το πλοίο της γραμμής, όπως τη φορά που επισκέφθηκαν με ένα ιστιοπλοϊκό από την Ικαρία την κυρα-Ρηνιώ, τη μοναδική κάτοικο της Κινάρου.

Μέρα με την ημέρα, μήνα με τον μήνα και χρόνο με τον χρόνο, τα ταξίδια τους γεμίζουν με αφηγήσεις, όπου τα λόγια του κάθε πρωταγωνιστή δημιουργούν την αίσθηση ότι η πορεία μιας ολόκληρης ζωής διαδραματίστηκε μόλις χθες, κι άλλες που ο αφηγητής δεν κατάφερε ποτέ να ολοκληρώσει, άλλοτε λόγω συγκίνησης κι άλλοτε λόγω ηλικίας. Όλες τους, ένα συνονθύλευμα εμβληματικών μορφών που σήμερα μας κοιτάζουν μέσα από το φωτογραφικό λεύκωμα του Κωνσταντίνου και μας «μιλούν» μέσα από το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Πέτρου.

Σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι 

είπε ο μεγάλος ποιητής Γιώργος Σεφέρης. Δύο σύγχρονοι ταξιδευτές το επιβεβαιώνουν…

Στα δύο αυτά έργα, πέρα και πίσω από τις ανθρώπινες ιστορίες, αναδεικνύεται περίτρανα και η θέληση των δύο ταξιδευτών να μας συστήσουν τοπικά έθιμα και παραδόσεις, πολύτιμα κομμάτια της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Και το κυριότερο: Να λειτουργήσουν ως συντηρητές της λαογραφικής μας ταυτότητας, διαφυλάσσοντας μνήμες από τη ζωή των κατοίκων και από τον ξεχωριστό χαρακτήρα του κάθε νησιού. Άλλωστε ο χρόνος είναι πάντα κάτι σχετικό. Και για κάποιους, τίποτε περισσότερο από το επίστρωμα μιας παχιάς σκόνης που αρκεί ένα δυνατό φύσημα για να σου αποκαλυφθεί το μεγαλείο της ξεθωριασμένης εικόνας όσων του ανήκουν…

__________________________________________
TEXT : ROMINA XYDA
PHOTOS : CONSTANTINOS SOFIKITIS