An Ode to Taste

ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ
Φάβα και λάβα
Αν βρεθείτε στη Σαντορίνη και δεν δοκιµάσετε φάβα, θα είναι σαν να µην είδατε την καλντέρα. Είναι το µοναδικό προϊόν του νησιού που έχει κατοχυρωθεί παγκοσµίως µε ονοµασία προέλευσης. Και πρόκειται για το πιάτο από το οποίο πρέπει να ξεκινήσετε την παραγγελία σας σε όποιο εστιατόριο κι αν καθίσετε για φαγητό. Τι είναι η φάβα; Είναι κίτρινος, πηχτός πολτός. Παρασκευάζεται από ένα όσπριο, το λαθούρι, ποτίζεται µε ελαιόλαδο, στολίζεται µε κρεµµύδι και στέκεται δίπλα στο σαντορινιό κρασί. Δύο γεννήµατα της ηφαιστειογενούς γης που σερβίρονται µαζί εδώ και χιλιάδες χρόνια.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Μία µπουγάτσα στα γρήγορα
Ακόµα κι αν περάσετε µόνο ένα πρωινό στη Θεσσαλονίκη, θα φάτε µπουγάτσα. Θα τη δείτε σε µεγάλα ταψιά στη βιτρίνα µικρών καταστηµάτων, που θα σας θυµίσουν κάτι ανάµεσα σε φούρνο και ζαχαροπλαστείο, χωρίς να είναι τίποτα από τα δύο. Η µπουγάτσα µοιάζει µε πίτα. Όµως δεν είναι, καθώς έχει λεπτό φύλλο. Κάτω από το φύλλο υπάρχει κρέµα ή τυρί, ανάλογα µε αυτό που προτιµάτε. Κόβεται µε γρήγορες κινήσεις και σερβίρεται σε µικρό πιάτο. Και αν θέλετε την απόλυτη εµπειρία, συνοδέψτε τη µε ένα ρόφηµα κρύου γάλακτος µε κακάο. Είναι µία γεύση παιδικής ηλικίας.

ΚΡΗΤΗ
Μία αρχαία λιχουδιά
Το πιθανότερο είναι ότι η ιδέα να φάτε σαλιγκάρια θα σας φαίνεται, τουλάχιστον, περίεργη. Στην Κρήτη, όµως, ενδέχεται να σας φανεί και καλή και γευστική. Οι χοχλιοί, όπως αποκαλούνται τα σαλιγκάρια στο νησί, καταναλώνονται µε πολλές συνταγές από την αρχαιότητα µέχρι τις µέρες µας. Και είναι βέβαιο ότι υπήρχαν στο µενού του βασιλιά Μίνωα, στο παλάτι της Κνωσού. Η πιο γνωστή συνταγή είναι και η πιο αρχαία: µε ελαιόλαδο, ξίδι, αλάτι και κάποιο αρωµατικό φυτό. Και από δίπλα ένα ποτήρι τσικουδιά. Εντάξει, µπορεί να µην είναι µόνο ένα...

ΚΕΡΚΥΡΑ
Το χρυσό πορτοκάλι
Το κουµ κουάτ είναι ένα δέντρο που ανήκει στην κατηγορία των εσπεριδοειδών. Στα κινέζικα σηµαίνει «χρυσό πορτοκάλι». Στα ελληνικά, όµως, σηµαίνει και κάτι άλλο που θα το βρείτε µόνο στην Κέρκυρα, σε µαρµελάδα, λικέρ ή γλυκό του κουταλιού. Σε πολλά καταστήµατα του νησιού πωλείται συσκευασµένο σε διάφορες µορφές. Στα εστιατόρια θα σας το σερβίρουν ως ένα από τα πιο ιδιαίτερα γλυκά που έχετε δοκιµάσει ποτέ. Φεύγοντας από το νησί, θα βάλετε και ένα µπουκάλι λικέρ στη βαλίτσα σας.

ΖΑΚΥΝΘΟΣ
Η γλύκα της Βενετίας
Θα το απολαύσετε όρθιοι και, πιθανότατα, περπατώντας. Στη Ζάκυνθο ο ουρανίσκος γλυκαίνεται µε µαντολάτο, ένα γλυκό που έρχεται από τη Βενετία και οι ντόπιοι έµαθαν να παρασκευάζουν κατά την περίοδο που τα νησιά του Ιονίου ήταν ενετικές κτήσεις. Κύριο συστατικό είναι τα αµύγδαλα που «δένονται» µε µέλι και ζάχαρη και στη συνέχεια όλα µαζί αγκαλιάζουν τη µαρέγκα. Αφού το δοκιµάσετε, θα πάρετε και για το σπίτι, µαζί µε παστέλι που παρασκευάζεται από σουσάµι, µέλι και αµύγδαλα. Προσοχή, γιατί είναι... εθιστικό. Ένα δεν είναι ποτέ αρκετό.

ΛΕΣΒΟΣ
Λουκούλλειο σφουγγάτο
Ο Λούκουλλος ήταν ένας Ρωµαίος στρατηγός που έµεινε στην Ιστορία για τις... νίκες του πάνω στο τραπέζι του φαγητού. Είχε κατασκευάσει στη Μυτιλήνη ένα ιχθυοτροφείο, έτσι ώστε στα περίφηµα γεύµατά του να απολαµβάνει πάντα κάτι από τα θαλασσινά της Λέσβου. Το πιάτο, όµως, που δεν γνώριζε ήταν το παραδοσιακό σφουγγάτο. Έχει πολλά αυγά, όµως δεν είναι οµελέτα. Θυµίζει πίτα, σουφλέ, αλλά δεν είναι τίποτα από αυτά. Αυγά, κολοκυθάκια, κρεµµύδια, λάδι, φέτα, λαδοτύρι, φρυγανιά, αλεύρι και µυρωδικά. Όλα µαζί στον φούρνο και µετά σερβίρεται µε δροσερό γιαούρτι. Ο Λούκουλλος θα σας ζήλευε!

ΣΑΜΟΣ
Λαχτάρα για µπουρέκι
Οτιδήποτε κι αν φάτε στη Σάµο, θα πρέπει να το συνδυάσετε µε το µοναδικό ντόπιο κρασί. Ωστόσο, αυτό που θα πρέπει να έχετε δοκιµάσει πριν φύγετε από το νησί, είναι τα µπουρέκια. Φανταστείτε µικρές πίτες που παρασκευάζονται από κίτρινη κολοκύθα, ντόπιο τυρί, κανέλα και µυρωδικά. Αυτά κλείνονται µέσα σε φύλλο από ζυµάρι και τηγανίζονται ή ψήνονται στον φούρνο. Και έτσι όπως βγαίνουν ζεστά και λαχταριστά, πασπαλίζονται µε τυρί ή µέλι, ανάλογα µε τη διάθεση, αν είναι γλυκιά ή αλµυρή. Εσείς, για σιγουριά, δοκιµάστε
και τις δύο εκδοχές!

ΚΩΣ
Το µεθυσµένο τυρί
Βρίσκεστε στην Κω. Δεν υπάρχει περίπτωση να µη δοκιµάσετε το µοναδικό κρασοτύρι. Λέγεται έτσι επειδή εξωτερικά έχει το χρώµα του κρασιού, ενώ εσωτερικά είναι κατάλευκο. Παρασκευάζεται σε µακριές φόρµες και αν το δείτε άκοπο, θα σας θυµίσει µπαστούνι. Συνήθως, περιέχει µίγµα από πρόβειο και κατσικίσιο γάλα, ποτίζεται µε άρµη και µετά «ξεκουράζεται» για είκοσι µέρες σε υπολείµµατα µούστου. Και επειδή υπάρχουν πολλοί παρασκευαστές, κάθε κοµµάτι που θα δοκιµάσετε, θα έχει και διαφορετική γεύση. Είναι, αν θέλετε, πολλά τυριά µε το ίδιο όνοµα. Ζητήστε το ως «πόσσιας».