A Precious Heritage

H γεμάτη χρώμα ιστορία των διάσημων κεραμικών της Ρόδου ICARO.

Πιάτα, βάζα, σερβίτσια, κανάτια, αγαλματίδια, φιγούρες με παραδοσιακές φορεσιές, «περικυκλωμένα» από άνθη σε χρώματα εκτυφλωτικά, παγώνια μέσα σε καλειδοσκοπικά σχέδια, ισλαμικά μοτίβα και καραβάκια βουτηγμένα στο ελληνικό μπλε. Όλα τους –θαρρείς– βγαλμένα από ένα παραδείσιο σύμπαν, εκεί όπου το χρώμα δεν το λυπήθηκε κανείς. Κατά τη διάρκεια της ιταλικής κατοχής στα Δωδεκάνησα, ο Ιταλός Άλφρεντ Μπιλιότι τα βλέπει να κοσμούν τα περισσότερα σπίτια της Λίνδου. Τα περίφημα κεραμικά Ιζνίκ τον γοητεύουν τόσο πολύ που αποφασίζει να ιδρύσει στο νησί το πρώτο εργοστάσιο.

Η εταιρεία ICARO (Industria Ceramiche Artistiche Rodio Orientali) κατορθώνει ένα τόσο δυνατό success story που επιβιώνει ακόμη και μέσα στον όλεθρο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1948 περνά στα χέρια του Ροδίτη επιχειρηματία Κωνσταντίνου Δ. Χατζηκωνσταντή. Τη μετονομάζει σε ΙΚΑΡΟΣ και διαγράφει μία χρυσή πορεία σαράντα ετών, μέχρι το οριστικό τέλος της, το 1988. Έκτοτε η φήμη των ροδίτικων κεραμικών τα ταξίδεψε στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου, όπως του Λούβρου.

Τα αυθεντικά κομμάτια είναι πλέον δυσεύρετα και αποτελούν μέρος κάποιας ιδιωτικής συλλογής, χωρίς αυτό να σημαίνει το οριστικό τους τέλος. Αρκετοί από τους κεραμίστες της ΙΚΑΡΟΣ εξακολουθούν να παράγουν τις δικές τους συλλογές σε μια καθημερινή γιορτή καλλιτεχνικής δημιουργίας.