An Ode to the Aegean

Στην επίσημη εκδοχή της είναι η πρωτεύουσα της Λέσβου. Στην πραγματικότητα, το ποίημα του Βορειοανατολικού Αιγαίου.

Eπτά κατάφυτοι λόφοι σπαρμένοι στο Αιγαίο σηκώνουν ψηλά στον χρόνο, ψηλά στα καλοκαίρια μας τη Μυτιλήνη, την πρωτεύουσα της Λέσβου, αυτή την αρχαία πόλη που ενέπνευσε τη Σαπφώ, τον ζωγράφο Θεόφιλο, αλλά και τον Νομπελίστα Οδυσσέα Ελύτη. Σύμφωνα με τα λόγια του τελευταίου, «πουθενά, σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου, ο Ήλιος και η Σελήνη δεν συμβασιλεύουν τόσο αρμονικά, δεν μοιράζονται τόσο ακριβοδίκαια την ισχύ τους, όσο επάνω σε αυτό το κομμάτι γης που κάποτε, ποιος ξέρει σε τι καιρούς απίθανους, ποιος θεός, για να κάνει το κέφι του, έκοψε και φύσηξε μακριά, ίδιο πλατανόφυλλο καταμεσής του πελάγους...».

Ένα μάτι ασκημένο στην ομορφιά το επαληθεύει στην πρώτη βόλτα στις γραφικές γειτονιές, την παραδοσιακή αγορά, την προκυμαία, από το Αρχαίο Λιμάνι της Επάνω Σκάλας μέχρι το Κιόσκι, την πλακόστρωτη Ερμού και τη Σουράδα, με το αρχοντικό πάντρεμα αρχιτεκτονικών ρυθμών και τις παλιές εκκλησίες. Η Μυτιλήνη είναι μια πόλη παλλόμενη, ανάμεσα σε καταγάλανα νερά και παρθένα δάση – και αυτό είναι ένα σταυροδρόμι που αγαπά η Ιστορία: εκεί όπου η φύση συναντά τον άνθρωπο και, μαζί, δημιουργούν ομορφιά. Όπως σε κάθε τι ποιητικό, τίποτα δεν λείπει και τίποτα δεν περισσεύει εδώ.

Το μεγαλόπρεπο βυζαντινό κάστρο που δεσπόζει στο λιμάνι, χτισμένο σε αρχαία ερείπια από τον Ιουστινιανό, δίνει τον τόνο ενός τόπου που αναδίδει μνήμες. Αυτές βρίσκονται διάσπαρτες παντού στην πόλη, αλλά οργανώνονται ιδανικά στο Παλιό (Αργ. Εφταλιώτη) και στο Νέο (8ης Νοεμβρίου) Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου εκτίθενται, αντιστοίχως, σημαντικά ευρήματα και έκθεση για τις καθημερινές συνήθειες των κατοίκων του νησιού, από τον 7ο αιώνα έως και τους ρωμαϊκούς χρόνους. Το Αρχαίο Θέατρο, στον λόφο της Αγίας Κυριακής και στη σκιά των αιώνιων πεύκων, το Μουσείο Θεόφιλου και η Δημοτική Πινακοθήκη αποκαλύπτουν την καλλιτεχνική διάσταση της Μυτιλήνης, που δεν είναι μόνο οι πανέμορφες παραλίες της, το θεϊκό της ούζο και τα γαλήνια χωριάτης. Είναι όλα αυτά που ασφυκτιούν στους στίχους και τις ζωγραφιές, όλα αυτά που μόνο το βλέμμα το δικό μας και το δικό σου μπορεί πραγματικά να καταλάβει. Αρκεί να κοιτάξουμε! Αρκεί να κοιτάξεις...

TEXT : GEORGIA DRAKAKI
PHOTOS : PERIKLES MERAKOS